Montaż wskazówki Caleffi 521814 może być wykonany w łatwy i szybki sposób. Wymaga on podłączenia linii spustowej i linii powrotnej do wskazówki. Następnie należy sprawdzić, czy wszystkie połączenia są dobrze przymocowane, a elementy są prawidłowo ułożone. Po włączeniu urządzenia, wskazówka Caleffi 521814 będzie gotowa do pracy. Wskazówka zapewnia maksymalną wydajność i wytrzymałość przy zminimalizowaniu zużycia energii, co czyni ją idealną do systemów kontroli temperatury.
Ostatnia aktualizacja: Wskazówka dotycząca montażu Caleffi 521814
Cieczowe głowice termostatyczne Caleffi przystosowane są do współpracy z zaworami termostatycznymi Caleffi i Heimeier. Między innymi oferta obejmuje dwie wersje: z wbudowanym czujnikiem i z czujnikiem wyniesionym (zdalnym). Zastosowanie konkretnego typu zależy od możliwości usytuowania głowicy. Mieszek głowicy pełniący rolę „czujnika temperatury” powinien pozostawać w masie powietrza swobodnie cyrkulującego w całym pomieszczeniu.
Już na etapie montażu grzejników (najczęściej pod parapetami i we wnękach), należy przewidzieć odpowiednie miejsce na umieszczenie: zestawu termostatycznego - w przypadku grzejników bocznozasialnych lub głowicy termostatycznej - w grzejnikach z zasilaniem dolnym. Warto przy tym przestrzegać orientacyjnych odległości zabudowy. I tak dystans pomiędzy głowicą, a parapetem nie powinien być mniejszy niż 8-10 cm (z uwagi na zawyżanie pomiaru).
Z reguły głowice z czujnikiem wyniesionym stosuje się zawsze, gdy zawór znajduje się przy grzejniku kanałowym, gdy grzejnik jest obudowany lub zasłonięty np. zasłoną.Głowice termostatyczne montujemy obowiązkowo w położeniu poziomym, a wszystkie czynności instalacyjne wykonujemy z pełnym jej otwarciem. W pozycji tej należy także ustawić głowice na cały okres, gdy nie działa ogrzewanie.
Jeśli nie można spełnić powyższych warunków zabudowy, stosuje się głowice z czujnikiem wyniesionym połączonym z głowicą kapilarą. Na pokrętle głowicy zadajemy wtedy żądaną temperaturę, sam zaś pomiar rzeczywistej temperatury w pomieszczeniu jest realizowany przez czujnik, który montuje się na ścianie wewnętrznej pomieszczenia, na wysokości 1, 5 m. Wtedy głowica może być zamontowana w dowolnej pozycji.
Głowice termostatyczne Caleffi mają ergonomiczny kształt ułatwiający nastawę temperatury, a wbudowany pierścień umożliwia blokadę temperatury maksymalnej, minimalnej lub zadanej. Funkcje wszelkich zabezpieczeń przydatne są szczególnie w obiektach użyteczności publicznej, szkołach, przedszkolach.
Dane techniczne:
maksymalna temperatura otoczenia: 50°C,
skala regulacyjna: 0-5,
zakres regulacji temperatury: 0-28°C,
ochrona przeciwzamrożeniowa: ~7°C.
Wskazówka dotycząca naprawy „Awaryjny rozruch”
Awaryjne uruchamianie silnika kablami rozruchowymi
Jeżeli prędkość rozruchowa silnika nie jest wystarczająca do jego uruchomienia wskutek zbyt słabego akumulatora, to pojazd można uruchomić za pomocą zewnętrznego akumulatora i kabli rozruchowych. W większości przypadków proces, zwany również „pożyczaniem prądu”, jest wykonywany przy użyciu drugiego samochodu i kabli rozruchowych.
Jeśli w pobliżu nie ma pomocy drogowej, to podczas uruchamiania kablami rozruchowymi należy przestrzegać następujących wskazówek:
- Aby uniknąć uszkodzeń w instalacji elektrycznej pojazdu, należy stosować tylko odpowiednie kable rozruchowe o wystarczającym przekroju przewodu
- Przed przystąpieniem do awaryjnego rozruchu dokładnie przeczytaj instrukcję obsługi kabli rozruchowych oraz instrukcje obsługi pojazdów, w tym wskazówki dotyczące bezpieczeństwa
- Akumulatory obu pojazdów muszą mieć to samo napięcie znamionowe
- Jeśli awaryjny rozruch jest wykonany poprzez zasilanie z innego samochodu, upewnij się, że nadwozia obu pojazdów nie stykają się
Akumulator „pożyczający” prąd powinien być wystarczająco naładowany i mieć pojemność (Ah) równą lub większą niż akumulator zasilany
Zasada bezpieczeństwa!
Przygotowanie do awaryjnego rozruchu
Podłączanie kabli rozruchowych
Należy przy tym zawsze kierować się wskazówkami dotyczącymi „Awaryjnego rozruchu”, podanymi w instrukcji obsługi obu pojazdów!
- Zacisk 1 czerwonego kabla podłącz do bieguna dodatniego (plusa) naładowanego akumulatora (B).
- Zacisk 2 czerwonego kabla podłącz do bieguna dodatniego (plusa) rozładowanego akumulatora (A).
- Zacisk 1 czarnego kabla podłącz do bieguna ujemnego (minusa) naładowanego akumulatora (B).
- Zacisk 2 czarnego kabla podłącz do masy/ nadwozia lub do kadłuba silnika pojazdu (A) możliwie daleko od bieguna akumulatora, zapewniając w ten sposób połączenie z rozładowanym akumulatorem.
A= pojazd z rozładowanym akumulatorem / B= pojazd z naładowanym akumulatorem
Ważne wskazówki!
Rys.
Położenie punktów do uruchamiania z obcego źródła
BMW/E90 w komorze silnika
Wykonanie awaryjnego rozruchu
- Uruchom pojazd (B) z naładowanym akumulatorem i pozostaw na biegu jałowym
- Uruchom pojazd (A) z rozładowanym akumulatorem
- Jeżeli silnik nie zaskoczy, to po każdej próbie uruchomienia, która nie powinna trwać dłużej niż 15 sekund, należy zrobić przerwę co najmniej 1-minutową. Po uruchomieniu pojazdu odczekaj ok. 2 minuty, aż silnik zacznie równo pracować, a następnie odłącz kable rozruchowe
Odłączanie kabli rozruchowych
Kable rozruchowe odłącza się w odwrotnej kolejności.
Wskazówka!
Po udanym rozruchu należy wykonać jazdę pojazdem korzystającym z „pożyczanego” prądu, aby naładować akumulator.
Aby uniknąć kolejnego zgaśnięcia pojazdu, zaleca się podładować akumulator za pomocą prostownika, następnie sprawdzić go lub w razie potrzeby wymienić.
30lip
Montaż silnika – wskazówki
Czy będę potrzebować dystansu tarczy hamulcowej?
Jeśli posiadasz w rowerze hamulce tarczowe to po montażu silnika może się okazać, że zacisk hamulca nie zmieści się między tarczą, a obudową silnika. Zobacz na rysunek obok.
Zauważ, że w silniku miedzy tarczą, a obudową jest 15. 5mm wolnego miejsca (wymiar zaznaczony na czerwono). Musisz upewnić się, że twój zacisk się tam zmieści. Zmierz to u siebie suwmiarką. Zazwyczaj lepsze hamulce są szersze, a wtedy należy z zastosować taki dystans. Można użyć do tego podkładek M6 lub zrobić dystans wycinając środek ze starych/tanich tarcz hamulcowych.
Dzięki temu tarcza oddali się o brakujące kilka milimetrów od obudowy silnika i zacisk zmieści się bez kłopotu.
Pamiętaj, że tarcza na dystansach potrzebuje nowych, dłuższych śrub. Nie można użyć tych z kompletu, kup dłuższe i wkręć je na kleju do gwintów. Dodatkowo pamiętaj, że przewód zasilający silnik należy zabezpieczyć aby nie został uszkodzony przez obracające się elementy silnika, śrub czy tarczy. Użyj do tego celu opasek zaciskowych, aby oddalić i unieruchomić przewód z dala od silnika.
Montaż wolnobiegu – co muszę wiedzieć?
Zaplatanie:
W zależności czy chcesz zamontować wolnobieg do 7 rzędów czy powyżej 7 rzędów – inaczej wygląda proces zaplatania i pozycjonowania obręczy na środku osi. Musisz to uwzględnić przy zaplataniu lub poinformować osobę zaplatającą o tym. Jeśli zlecasz nam zaplatanie silnika – musisz powiedzieć jaki wolnobieg (ile rzędów) planujesz użytkować.
Niektóre modele wolnobiegów są nietypowe. Zbyt głęboko nakręcają się na silnik i największa tarcza zębatki przysuwa się bardzo blisko silnika. Na tyle blisko, że wózek przerzutki nie ma miejsca by wrzucić łańcuch na ten najniższy bieg. Na taką okoliczność należy zaopatrzyć się w specjalny pierścień odsuwający wolnobieg od obudowy silnika:
Jeśli planujesz montaż wolnobiegu firmy SunRace (dowolnej ilości rzędów) – musisz zaopatrzyć się w ten dystans. Producent ma nietypowo rozwiązaną budowę wolnobiegu i wkręca się bardzo głęboko dosuwając do obudowy silnika. Powoduje to zablokowanie się wolnobiegu i uniemożliwi jego użytkowanie. Dlatego powyższa podkładka jest konieczna. Wolnobiegi 8 i 9 rzędów: Nowoczesne rowery często posiadają 8 lub 9 przerzutek z tyłu. Możemy zaopatrzyć się w taki wolnobieg celem montażu do silnika. Przykładowo 9 rzędowe produkują takie firmy jak SunRace czy DMP WIęszosć silników umożliwia montaż takich wolnobiegów, ale będziesz potrzebować do kompletu kilku dodatkowych podkładek M14. Kupisz je w sklepie metalowym. Potrzebne są aby zrekompensować szerokość wolnobiegu, aby po założeniu rama nie tarła o najmniejszą zębatkę (więcej o tym w punkcie poniżej). Fabryczne podkładki i blokady obrotu – jak poprawnie zamontować. Końcowy montaż koła w ramie wymaga omówienia i przedstawienia kilku wskazówek. Dzięki nim nie spotkają Cię niespodzianki z wyskakującym kołem i cały zestaw będzie pracował bezawaryjnie nawet przy dużych mocach. Kolejność montażu podkładek ma kluczowe znaczenie. Tak wygląda prawidłowo przygotowany silnik do montażu w ramę. Ucho podkładki skierowane w dół i na zewnątrz. Oczywiście w przypadku wolnobiegu 5-7 rzędów – nie trzeba dawać podkładek m14 i można nasunąć podkładkę z uchem bezpośrednio na oś – będzie wystarczająco dużo miejsca. Pamiętaj: Podkładka z uchem ma być zamontowana między ramą, a silnikiem. To ona odsuwa ramę od silnika jednocześnie pełniąc funkcje zabezpieczające. Ta zasada dotyczy obu stron silnika. Wskazówka: Nakrętka osi silnika ma specjalne wyżłobienia – jest to podkładka samo kontrującą. Część osób nie używa pod nią podkładek – pozwala by nakrętka wgryzła się w ramę po nią i dzięki temu dodatkowo otrzymała siłę trzymającą. Jest to dobra praktyka. Pamiętaj, że w mocniejszych konstrukcjach należy także pod szlifować ucho ramy aby oś głębiej wchodziła do środka. Bez tego mocowanie ramy jest niewystarczające (nawet z podkładką blokującą). Dodatkowym minusem, prócz ryzyka awarii, jest to, że oś nie wchodząc głęboko w hak spowoduje obniżenie tarczy hamulcowej, co spowoduje, że zacisk nie będzie łapał całej jej szerokości tarczy, a to z kolei pogarsza siłę hamowania oraz powoduje szybsze zużywanie się okładzin. Co więcej, większość ram ma kołnierz dystansujący od wewnętrznej strony haka. Widać go na zdjęciu powyżej (to ze strzałkami). Przyuważ ten kołnierz między podkładką z uchem (1) a ramą. Widać, że ucho ramy i podkładkę dzieli około 1mm – to właśnie ten kołnierz – należy go zeszlifować do 0, bo w przeciwnym wypadku będzie przekrzywiać podkładkę z uchem i całe mocowanie będzie miało tendencję do wysuwania się z ramy! Szprychy i śruby Szprychy i śruby mocujące silnik należy okresowo kontrolować i dociągać. To jest tak oczywista sprawa, że czasem aż dziw, że bywają ludzie, którzy nawet o tym nie pomyślą. I potem silnik (a raczej luźna oś) wyrabia ramę, czy też szprychy pękają bo każda inaczej naciągnięta. Szczególnie dla szprych jest to widoczne – po zapleceniu należy dokonać ponownego dociągu szprych po przejechaniu 50km, 150 i 300km. Dopiero po 2-3 naciągu szprychy uzyskują swoją ostateczną wytrzymałość. Pamiętaj też, że szprychy w kole z silnikiem układa się inaczej niż szprychy w kole klasycznym. Aby maksymalizować wytrzymałość stosuje się zaplot „z przeplotem” czyli szprychy wyginają się od siebie wzajemnie. Dzięki temu siła zrywająca najpierw rozchodzi się na prostowanie szprychy, a nie jej zerwanie. Pamiętaj: dokręcaj śrubę mocującą oś silnika podczas pierwszych 50km jazdy CAŁY CZAS aż uzyska docelowy dociąg! Pamiętaj: przez pierwsze 300km odwiedź serwis rowerowy co najmniej 3 razy aby podciągali szprychy nawet, jeśli nie mają oznak luzu. Zrobią to bez zdejmowania koła. Pytania, sugestie, pomysły? komentarzy 13 do wpisu “Montaż silnika – wskazówki”
