Podręcznik dla osób pracujących w domu Epson Be 84Plus

Podręcznik dla osób pracujących w domu Epson Be 84Plus to kompletny zestaw zasad i wskazówek dotyczących korzystania z drukarki Epson Be 84Plus. Podręcznik jest dostępny w wersji elektronicznej na stronie Epson i zawiera informacje na temat instalacji i konfiguracji drukarki, wykorzystywania jej funkcji, konserwacji i naprawy. Podręcznik zawiera również instrukcje dotyczące tworzenia i wykorzystywania przycisków i opcji drukarki, a także wskazówki dotyczące wydajnego wykorzystywania atramentów i papieru. Podręcznik Epson Be 84Plus zapewnia użytkownikom narzędzia niezbędne do korzystania z drukarki w domu w wygodny i bezpieczny sposób.

Ostatnia aktualizacja: Podręcznik dla osób pracujących w domu Epson Be 84Plus

Wiemy już, czym jest rynek w procesie gospodarczym. Wiemy też, że pojęcie rynku jest bardzo szerokie, ponieważ obejmuje różne transakcje kupna i sprzedaży. Gdyby wziąć pod uwagę kryterium przedmiotu transakcji, to obok rynku towarowego, pieniężnego i kapitałowego, wyróżnilibyśmy rynek pracy. Nie ulega przy tym wątpliwości, że jest to rynek specyficzny. Wykształcenie się rynku pracy było konsekwencją traktowania pracy człowieka jako towaru. Ten towar wyróżnia się jednak spośród innych swoimi właściwościami. Jak żaden inny towar charakteryzuje się „własną wolą” i możliwością podejmowania decyzji. To, co jest przedmiotem wymiany na rynku pracy (czyli praca), może szukać nabywcy (pracodawcy) w takim samym stopniu, w jakim nabywca szuka produktu.
Podstawowymi składnikami rynku pracy są zatem:

• podaż pracy (zasoby pracy), którą tworzą osoby zdolne do pracy i wyrażające chęć jej podjęcia,

• popyt na pracę, czyli zapotrzebowanie na pracę; to zapotrzebowanie można ujmować zarówno pod względem ilościowym (ilu pracowników potrzeba), jak i jakościowym (jacy pracownicy są potrzebni), co przejawia się w określonej konfiguracji oferowanych na rynku miejsc pracy.

Relacje występujące między podażą a popytem na zasoby pracy określane są przez ich wartość, która w przypadku rynku pracy przybiera formę płacy.

Zasoby pracy, zarówno w skali organizacji gospodarczej, jak i gospodarki narodowej oraz światowej, są bardzo cenne. Ich możliwie pełne i efektywne wykorzystanie – to podstawa rozwoju nie tylko gospodarczego, lecz i cywilizacyjnego.

Skoro na rynku znajdują się dwie strony: popytu i podaży, to znaczy, że na rynku pracy musimy także określić podmioty tych stron. Nie jest to trudne: popyt na rynku pracy stanowi pracodawca, który poszukuje kogoś, kto będzie świadczył pracę. Natomiast podaż pracy to pracownik, który tę pracę oferuje.
Równowaga między tymi stronami na rynku występuje bardzo rzadko. Rynek pracy także podlega zmianom gospodarczym. Raz mamy do czynienia z tzw. rynkiem pracodawcy (wówczas podaż przewyższa popyt i mamy do czynienia z występowaniem zjawiska bezrobocia - nierównowaga podażowa). Innym razem jest to rynek pracownika (w tej sytuacji popyt jest większy od podaży i występuje niedobór pracowników, np. w niektórych branżach lub zawodach; nazywa się to nierównowagą popytową). Występuje też nierównowaga z niewielką liczbą osób pozostających bez zatrudnienia, ale chętnych do wykonywania pracy. W ekonomii takie bezrobocie nazywamy bezrobociem naturalnym.

Jeśli chcesz wiedzieć więcej

Pracownikiem może być osoba, która ukończyła 18 lat. Pracownikiem może być również osoba młodociana, czyli osoba która ukończyła 16 lat, a nie przekroczyła 18 lat. Osoba, która nie ukończyła 16 lat, nie może zostać zatrudniona. Osoba młodociana może być zatrudniona w celu przygotowania zawodowego na podstawie szczególnej umowy o pracę, mającej na celu przygotowanie zawodowe dla młodocianego pracownika. Pracownik taki może być zatrudniony na podstawie umowy o pracę przy wykonywaniu prac lekkich. Artykuł 304 Kodeksu pracy określa zdolność bycia pracownikiem dla osób, które nie ukończyły 16. roku życia. Osoby takie mogą wykonywać pracę lub inne zajęcie zarobkowe wyłącznie na rzecz podmiotu prowadzącego działalność kulturalną, artystyczną lub na rzecz opiekuna takiej osoby. Praca taka wymaga również zezwolenia właściwego inspektora pracy. Przepis ten jednak nie określa minimalnego wieku, który uniemożliwia danej osobie podjęcie pracy bądź innego zajęcia zarobkowego.

Istotnym elementem rynku pracy jest cena pracy, czyli wynagrodzenie za wykonywaną pracę. Inaczej nazywana jest pensją, płacą, wypłatą, zarobkami. Można przyjąć, że jest to świadczenie, jakie pracodawca zobowiązany jest wypłacać pracownikowi okresowo w zamian za wykonaną przez niego pracę, odpowiednio do rodzaju tej pracy, ilości oraz jakości.

Wynagrodzenia jest pojęciem rozumianym bardzo szeroko. Jest to więc zarówno wynagrodzenie zasadnicze, jak i dodatkowe składniki wynagrodzenia, np. premie, nagrody, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wynagrodzenie urlopowe, a także różnego rodzaju świadczenia i należności ze stosunku pracy, takie jak odprawa emerytalno‑rentowa, nagroda jubileuszowa, ekwiwalenty pieniężne, odszkodowania itp.

Przepisy traktujące o wynagrodzeniu (Kodeks pracy) wymieniają dwa rodzaje składników wynagrodzenia:

• składniki obligatoryjne, tzn. stawki wynagrodzenia zasadniczego za pracę określonego rodzaju lub na określonym stanowisku,

• składniki fakultatywne, tzn. dodatkowe składniki, które zostały przyznane pracownikowi na mocy przepisów płacowych obowiązujących u danego pracodawcy.

Z punktu widzenia pracodawcy to wszystko stanowi koszt zatrudnienia.

Mówiąc o składnikach płacy, należy wyjaśnić, czym jest wynagrodzenie brutto i netto oraz wynagrodzenie nominalne i realne.
Wynagrodzenie brutto to kwota wynagrodzenia, od której pracodawca potrąca należne świadczenia publicznoprawne, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Płaca netto, czyli inaczej „wynagrodzenie na rękę”, jest tym, co pozostaje po odliczeniu danin publicznoprawnych.
Należy zauważyć, że pojęcie wynagrodzenia brutto lub netto w ogóle nie występuje w przepisach prawa pracy i ma znaczenie potoczne. Przepisy prawne posługują się tylko pojęciem wynagrodzenia za pracę. Dlatego zawartą w umowie o pracę informację o wynagrodzeniu bez dodatkowego określenia słownego, trzeba rozumieć jako wynagrodzenie „brutto”.

Wartość nominalna wynagrodzenia nie uwzględnia zjawiska inflacji. Podając zatem wartość realną, bierzemy pod uwagę, że w gospodarce występuje wzrost cen. Tym samym zawieramy w niej tzw. siłę nabywczą.

Prosty przykład obrazujący ten proces:
”W 2012 r. przeciętne wynagrodzenia w przedsiębiorstwach wzrosły o 3, 4 proc., ale w tym czasie żywność podrożała o 4, 3 proc. W rezultacie za przeciętną pensją można było kupić mniej artykułów (... ) niż w poprzednich latach. (... ) W 2012 r. za przeciętne wynagrodzenie można było kupić 1657 bochenków chleba, a w roku 2009 – 1769. W ciągu czterech lat nasza siła nabywcza zmniejszyła się o 112 bochenków”.

Warto podkreślić, że to, ile zarabiamy, zależy od wielu czynników – np. regionu (kraju, w którym pracujemy) czy wykształcenia.

Źródło: Ogólnopolskie Badanie Wynagrodzeń przeprowadzone przez Sedlak & Sedlak w 2013 roku.

Specyficznym rodzajem wynagrodzenia jest płaca minimalna. Jest to jednolita na terenie całego kraju kwota, poniżej której nie można opłacać pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu. To swoista „cena minimalna” na rynku.
W Polsce minimalne wynagrodzenieminimalne wynagrodzenie ustalane jest corocznie na podstawie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Zgodnie z ustawą jest negocjowane w tzw. Komisji TrójstronnejKomisji Trójstronnej i przyjmowane przez rząd. Po raz pierwszy ustalono je na 2003 r. i wynosiło wówczas 800 zł (brutto). Od 1 stycznia 2014 r. jest to 1680 zł, w 2015 r. – 1750 zł.

Według danych Europejskiego Urzędu Statystycznego (European Statistical Office, Eurostat) w styczniu 2013 r. dwadzieścia krajów z Unii Europejskiej (UE) dysponowało regulacjami płacy minimalnej. Były to: Belgia, Bułgaria, Czechy, Estonia, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Malta, Holandia, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja i Wielka Brytania.

Płaca minimalna wzbudza liczne kontrowersje.
Jej zwolennicy podkreślają znaczenie takiej płacy dla zwalczania ubóstwa i uważają, że im jest wyższa w stosunku do poziomu średniego wynagrodzenia, tym lepsza sytuacja pracowników.
Przeciwnicy akcentują zaś, że płace nie powinny być „narzucane” czy ustalane urzędowo, ale swobodnie kształtowane przez rynek. Istnienie takiego wynagrodzenia - ich zdaniem - powoduje wzrost kosztów pracy, a tracą na tym zwłaszcza ludzie młodzi. Skutkiem wzrostu poziomu płacy minimalnej jest także wzrost bezrobocia.

Funkcjonowanie rynku pracy jest istotnym warunkiem i czynnikiem rozwoju gospodarki. Rynek pracy powinien także realizować cele społeczne, tj. prawo człowieka do pracy.

Zgodnie z postanowieniami Powszechnej deklaracji praw człowieka, przyjętej przez Organizację Narodów Zjednoczonych w 1948 r. oraz Konwencji nr 122 dotyczącej polityki zatrudnienia Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) z 1964 r., człowiek ma prawo do swobodnego wyboru rodzaju i miejsca pracy, wykonywanej w warunkach bezpiecznych, sprzyjających wysokiej wydajności, wynagradzanej w sposób zapewniający egzystencję odpowiadającą godności ludzkiej.
Przyjęta natomiast przez MOP w 1998 r. Deklaracja dotycząca fundamentalnych zasad i praw w pracy określa cztery najważniejsze obszary praw pracowniczych:

• wolność zrzeszania się i skutecznego uznania prawa do rokowań zbiorowych;

• eliminacja wszystkich form pracy przymusowej lub obowiązkowej;

• skuteczna likwidacja pracy dzieci;

• likwidacja dyskryminacji w dziedzinie zatrudnienia i wykonywania zawodu.

Czym jest praca dla współczesnego człowieka?
Praca to działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia dóbr i usług, a więc jest to czynność celowa, która ma zapewnić człowiekowi warunki egzystencji i rozwoju. Dzięki pracy wytwarzane są produkty i usługi, które służą zaspokojeniu potrzeb ludzkich. Bez wątpienia zmiana charakteru gospodarki (z przemysłowej na usługową) powoduje, że ulega zmianie także praca, która jest traktowana w ekonomii za jeden z czynników produkcji.
Praca jest także źródłem tworzenia się nowych więzi między ludźmi – więzi współpracy. Powstają nowe relacje, tworzy się nowa społeczność, nowa wspólnota – zakład pracy (przedsiębiorstwo). Dlatego miejsca pracy nie można traktować jedynie w kategoriach ekonomicznych.
Praca dla człowieka jest jednym z najważniejszych elementów w jego życiu, wartością (widać to także z różnych badań ankietowych), ponieważ dzięki niej może funkcjonować w określonym społeczeństwie, może nawiązywać nowe kontakty, a także może zaplanować realizację celów przyszłościowych.
Praca odgrywa istotną rolę w życiu człowieka, ale i społeczeństw. Według badań opinii społecznej to niekwestionowana wartość.

Praca spełnia trzy podstawowe funkcje: ekonomiczną, dochodową i społeczną. Funkcja ekonomiczna - praca jest czynnikiem tworzenia produktu krajowego. Praca tworzy nowe wartości, umożliwia wzrost produkcji dóbr i usług, przyczynia się do wzrostu dobrobytu społecznego. Jest najaktywniejszym czynnikiem procesu gospodarczego, ponieważ to ludzie uruchamiają maszyny, środki transportu czy środki finansowe. Wydajność, sprawność i efekty pracy zależą od wielu czynników:

• wiedzy, umiejętności, talentów ludzi (to tzw. kapitał ludzki),

• motywacji do pracy wydajnej i innowacji,

• materialnych warunków pracy i poziomu technicznego maszyn, urządzeń, środków transportu i łączności.

Funkcja dochodowa - jest środkiem uzyskiwania przychodów. Ludzie pracują głównie dlatego, aby uzyskiwać fundusze niezbędne do życia. Dochód z pracy jest najważniejszą i najbardziej pożądaną formą dochodu.
Funkcja społeczna - jest środkiem zaspokojenia aspiracji zawodowych i społecznych. Ludzie spędzają w środowisku pracy znaczną część swojego życia. Pracownicy oczekują, aby pracodawcy traktowali ich jako partnerów w procesie pracy i działalności gospodarczej.

Jest rzeczą oczywistą, że każda praca może być oceniana różnie. Ten sam rodzaj pracy może być dla jednego dobry, dla drugiego niedobry, dawać radość lub być powodem udręki, cieszyć użytecznością lub stanowić marnotrawstwo czasu, być godziwie wynagradzanym lub nie dawać szans na dotrwanie do pierwszego. Również w nauce przy opisie natury pracy podkreśla się tę dwoistość kryteriów ocen. Ważne jest by w przypadkach, gdy mamy do czynienia z warunkami powodującymi negatywne oceny stosunków pracy, podejmowane były działania umożliwiające ich zmianę na warunki zasługujące na oceny pozytywne.
Jest to istotne przede wszystkim dlatego, że tylko praca, którą można określić jako godną pracę (ang. decent work), przynosi zadowolenie i prowadzi do samorozwoju, a także do rozwoju przedsiębiorstwa. Termin został stworzony i rozpowszechniony w prawie międzynarodowym przez Międzynarodową Organizację Pracy (1999 r. ). Został przyjęty także do prawa europejskiego.
Określenie godna praca opiera się na założeniach, że praca jest źródłem godności osobistej, stabilności rodziny i spokoju w społeczeństwie. Działa na rzecz dobra społeczeństwa i umacniania demokracji. Przyczynia się do wzrostu gospodarczego, który rozszerza możliwości tworzenia miejsc pracy i rozwoju przedsiębiorczości.

Nie zawsze jednak można uznać pracę za godną. Mamy czasem do czynienia na przykład z pracą przymusową lub niewolniczą.

Definicja pracy przymusowej zawarta jest w Konwencji MOP nr 29 dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. Wyrażenie „praca przymusowa lub obowiązkowa” oznacza: „wszelką pracę lub usługi wymagane od jakiejś osoby pod groźbą jakiejkolwiek kary i do których dana osoba nie zgłosiła się dobrowolnie”.
Raport MOP - opublikowany w 2014 r. - ukazuje, jak praca przymusowa rozwija się w sprzyjających jej warunkach ubóstwa i bezbronności, niskiego poziomu edukacji i analfabetyzmu czy migracji. Liczba ofiar pracy przymusowej na świecie szacowana jest na 20, 9 mln, z czego 14, 2 mln to ofiary wyzysku pracy, 4, 5 mln wykorzystania seksualnego, a 2, 2 mln pracy wymuszanej przez państwo. Najwięcej przypada na region Azji i Pacyfiku (11, 7 mln). W krajach rozwiniętych i UE liczbę ofiar szacuje się na 1, 5 mln. Podstawową przesłanką powodującą, że ludzie stają się ofiarami pracy przymusowej jest ich sytuacja ekonomiczna.

Natomiast pracę niewolniczą i niewolnictwo należy rozumieć jako „stan czy położenie jednostki, względem której stosowane jest postępowanie w całości lub części wynikające z prawa własności” (Konwencja Ligi Narodów w sprawie niewolnictwa z 1926 r. To prawne sformułowanie oznacza, że jakiś człowiek lub grupa ludzi stanowi przedmiot, który może być swobodnie nabywany lub sprzedawany. Formalnie niewolnictwo jest współcześnie zakazane we wszystkich krajach świata, jednak faktycznie cały czas istnieje, choć najczęściej przybiera formę pracy przymusowej (np. chińskie lub birmańskie obozy pracy, dzieci jako tania siła robocza).
Przenośnie termin „praca niewolnicza” używany jest w odniesieniu do ciężkiej lub źle płatnej pracy, często jedynej dostępnej.

Bezrobocie jest stanem przeciwstawnym pracy jako działalności zarobkowej. To zjawisko społeczne polegające na tym, że część ludzi zdolnych do pracy i pragnących ją podjąć nie znajduje zatrudnienia.

Zjawisko bezrobocia w Polsce mierzy się w dwojaki sposób:

• jako ogólną liczbę osób zarejestrowanych w instytucjach powołanych do obsługi bezrobotnych (tzw. bezrobocie rejestrowane),

• jako oszacowaną na podstawie badań sondażowych liczbę osób, które w tygodniu poprzedzającym badanie nie były zatrudnione, aktywnie poszukiwały pracy i były gotowe ją podjąć. W tym wypadku w Polsce mówimy na przykład o bezrobociu wg BAEL.

Analizując rynek pracy, należy uwzględnić 3 grupy ludności według kryterium wieku:

1) grupa w wieku przedprodukcyjnym (17 lat i mniej),
2) grupa w wieku produkcyjnym (dzielona na podgrupy: do 44. roku życia w wieku produkcyjnym mobilnym i powyżej 44 lat do wieku emerytalnego – tzw. niemobilnym),
3) grupa w wieku poprodukcyjnym (czyli po osiągnięciu wieku emerytalnego – po skończeniu 67 lat).

Aby dowiedzieć się, czy mamy poprawę, czy pogorszenie się sytuacji na tym rynku, można zastosować dodatkowe kryteria. Można się zastanowić: ile osób jest aktywnych zawodowo, ile osób nie pracuje, ale także nie szuka zatrudnienia i jakie są powody takiego stanu, ile jest osób bezrobotnych, jaka jest liczba osób pracujących?
Na rynku pracy znajdują się bowiem zasoby: osób pracujących i bezrobotnych. Oba tworzą tzw. zasób osób aktywnych zawodowo (zasób siły roboczej).

Osoby będące w takim wieku, że mogłyby pracować, ale tej pracy z różnych powodów nie podejmują, zaliczane są do grupy osób biernych zawodowo.

Praca dodatkowa w wieku emerytalnym podejmowana jest z różnych powodów. Niektóre osoby robią to z konieczności, ponieważ wysokość ich emerytury pozostawia wiele do życzenia, a inne osoby najzwyczajniej zaczynają się nudzić po odejściu z pracy na emeryturę.

Na szczęście jest wiele opcji pracy dodatkowej dla emerytów. Można podjąć pracę dodatkową w zaciszu własnego domu, ale również stacjonarnie czy zdalnie.

Praca dodatkowa dla emeryta

Pracy można szukać w różnych miejscach – robiąc sobie spacer po przedsiębiorstwach, rozglądając się za ofertami w sieci czy udając się po pomoc do urzędu pracy. Jeśli stan zdrowia na to pozwala i upragnioną formą zatrudnienia jest praca dodatkowa stacjonarna, warto wybrać się do kilku konkretnych instytucji i zostawić tam swoje CV. Może okazać się, że w tym miejscu jest akurat wakat i taką pracę otrzyma się od ręki.

Dodatkowa praca przez internet

Wygodniejsze będzie jednak szukanie ofert w sieci, szczególnie jeśli na długie spacery nie pozwala stan zdrowia, a preferowaną formą pracy jest, tak czy siak, praca zdalna. Praca dodatkowa w domu może także być związana z chałupnictwem, czyli wykonywaniem niewielkich, niewymagających zleceń w domu – chodzi tutaj o takie zlecenia jak skręcanie długopisów czy składanie teczek. Praca zdalna może wiązać się z większą odpowiedzialnością – kontaktem z klientami, zajmowaniem się korektą czy pisaniem artykułów sponsorowanych.

Jak znaleźć pracę przez internet?

Aby znaleźć pracę przez internet, najlepiej wyszukać w wyszukiwarkę Google. pl hasła takie jak: „praca dorywcza”, „praca dodatkowa”, „praca zdalna”, „praca w domu”, „praca chałupnicza”, „praca dla emeryta”, „praca dla seniora”. Dobrze jest również korzystać z portali ogłoszeniowych, na których znajduje się duża ilość ofert pracy, w tym ofert pracy dla emerytów. Wśród czołowych portali tego typu wyróżnić można: www. pl, www. pl/praca/, https://pl. org/praca-dla-emeryta, www. pl/oferty/, .

Przygotuj CV!

Jeśli jakaś oferta wzbudzi zainteresowanie, należy na nią odpowiedzieć w formie wiadomości lub telefonu. Bardzo ważne jest, aby przygotować sobie CV, by móc przedłożyć je potencjalnemu nowego pracodawcy. CV można stworzyć samodzielnie, na przykład wykorzystując w tym celu funkcje programu Microsoft Word lub skorzystać z darmowych programów internetowych.

Jaka praca na nas czeka?

Na emerytów czekają mniej lub bardziej kreatywne posady. Niektórym wystarczy mechaniczna praca związana z chałupnictwem lub praca dodatkowa jako ochroniarz. Inni potrzebują większej stymulacji, dlatego wybierają udzielanie korepetycji dzieciom i młodzieży czy pisanie tekstów jako copywriter. Stacjonarnie można otrzymać także posadę jako sprzedawca, a zdalnie – jako korektor, tłumacz czy redaktor tekstów. Oferta rynku pracy jest szeroka, wybór pracy zależy więc od indywidualnych preferencji osoby szukającej zajęcia.

W sieci znajdą się także oferty pracy sugerujące zarobki poprzez wypełnianie ankiet, jednak należy być sceptycznie nastawionym do tego typu prac zarobkowych, ponieważ rzadko kiedy podpisuje się wówczas jakiekolwiek umowy. Podczas szukania pracy w sieci należy zachować czujność i nie dać się oszukać.